Bazylika dei SS. Apostoli został prawdopodobnie zamówiony przez papieża Pelagio I po wydaleniu Goti (C. VI), odrestaurowanego przez Martino V Colonnę, Sisto IV della Rovere i Pio IV Medici, został prawie całkowicie przebudowany przez Francesco Fontana. Nie ozdobiona neoklasyczna fasada została wykonana zgodnie z planem Giuseppe Valadiera (1827). Poprzedza go duży ganek Baccio Pontelli (koniec C. XV), który rozciąga się przez dziewięć arkad na dwóch różnych rzędach, pierwszy z ośmiobocznymi pilastrami z herbem rodziny Della Rovere na stolicach i drugi z jońskimi półkolumnami przeciw pilastrom, tworząc ciągłą galerię. Ten ostatni został zamknięty przez Carla Rainaldiego, który dodał bogate barokowe okna i balustradę z posągami „Cristo e i dodici Apostoli” (1681). Wnętrze, podzielone na trzy szerokie nawy dużymi pilastrami i pasującymi do nich korynckimi listwami pilastrowymi, z trzema kaplicami z każdej strony, każda zadaszona kopułą, okazuje się być doskonałym do dekoracji i fresków: wśród innych można podziwiać rzeźby si possono przez Canova.