Kościół św. Bartłomieja („De Insula”) został zbudowany przez cesarza Ottona III w X wieku, na ruinach świątyni Asklepiosa i był poświęcony św. Wojciechowi. Został przywrócony przez papieża Paschala II w 1113 r., A następnie ponownie w 1180 r., Po uzyskaniu prawa do św. Bartłomieja. Zniszczony i prawie zniszczony przez powódź Tybru w 1557 r., Został zmodyfikowany i przebudowany przez Orazio Torriani w 1624 r., Z barokową fasadą na dwóch piętrach i portykiem. Ostatecznie został odrestaurowany w 1852 roku. Romańska dzwonnica z trzema słupami z XII wieku wyróżnia się i jest widoczna z brzegów Tybru. Wnętrze kościoła podzielone jest na trzy nawy do dwóch rzędów czternastu antycznych kolumn. Oryginalność kościoła polega na podniesieniu transeptu i absydy. Panelowy sufit jest bogaty w obrazy i freski (1865).