Bazylika była prawdopodobnie pierwszym oficjalnym miejscem kultu chrześcijańskiego w Rzymie. Według legendy, został zamówiony przez papieża Kallisto I w C. III i uzupełniony ręką San Giulio. Został odbudowany za czasów Innocenzo II, a następnie poddany dekoracjom i restauracjom, wśród których szczególnie pamięta się te promowane przez papieża Klemensa XI (1702) i papieża Pio IX (1870), jednak bez znacznego zmodyfikowania kościoła. Wiele części kościoła pochodzi z C. XII; bardzo ważne są mozaiki, zwłaszcza te na fasadach iw absydzie, wykonane przez Pietro Cavalliniego i przedstawiające „Vita della Vergine”. Dzwonnica, zbudowana w C. XII, ma małą mozaikę przedstawiającą Dziewicę na górze. Ganek został przebudowany przez Carlo Fontanę w 1702 roku. Balustrada ma dekoracje z posągami Papieży. Bazylikowe wnętrze ma trzy nawy podzielone przez dwadzieścia dwa granitowe kolumny o różnych średnicach, wszystkie z kapitelami jońskimi i korynckimi. Bardzo bogaty sufit ma rzeźbione i złote kasetony z polichromowanymi spodami, na rysunku Domenichino (1617) również malarza „L'Assunta”.