Największa z wciąż funkcjonujących rzymskich kanalizacji, Cloaca Maxima była źródłem kanału drenażu wody, który prowadził z Forum Romanum w kierunku "vicus Tuscus". Dren opustoszał do Tybru w Ponte Emilio, krętą drogą przez Velabro, Foro Boario i szeroka krzywa. Generalnie tradycja łączy początkowe odcinki Cloaca z systemem drenażowym ustanowionym przez rodzinę Tarquini w dolinie Foro Romano.

Ściany pierwszej sekcji są zbudowane z kamiennych bloków i wzdłuż trasy weszły do ​​nich drobne, ograniczone dreny. Kanał pierwotnie był otwarty, ale w II-I c. BC zbudowano małe sklepienie wykute w skale wulkanicznej, pochowane w różnych punktach przez odbudowę w prymitywnych kamiennych lub ceglanych ścianach. Gdy dociera do Tevere, odpływ kończy się w pilarce peperino.

Odcinek odpływu na nasypie ma 2,7 m wysokości i 2,12 m szerokości i zwiększa się coraz bardziej wzdłuż trasy. Koniec spustu osiąga wysokość 3,30 m oraz szerokość 4,50 m. Ostatni odcinek został wyprostowany po budowie muru biegnącego wzdłuż brzegu rzeki. Odcinek drenażu prowadzący z via del Velabro do wejścia jest własnością komunalną.

Dogłębne, organiczne badania nad Cloaca Massima nie zostały jeszcze podjęte: problemy występujące wzdłuż kanalizacji skłoniły archeologów do zbadania pierwszej części, dziś jak w ubiegłym wieku.