Po tym, jak jego pierwsza rezydencja na Wzgórzu Palatynu została zniszczona przez wielki pożar, który wybuchł w roku 64 ne, Neron zbudował Domus Aurea. Była to największa i najbardziej okazała rezydencja cesarska, rozciągająca się od Wzgórza Palatynu aż po Colle Oppio i część Góry Caelius, zajmująca około jednej mili kwadratowej. Obejmuje sztuczne jezioro, ogrody i drewno.

Architekci byli Severus i Celeris, podczas gdy obrazy były autorstwa pewnego Fabullusa lub Famulusa. Pokoje zostały pięknie urządzone i wzbogacone o wiele posągów pochodzących z Grecji i Azji Mniejszej. Dom nadal był zamieszkany, dopóki nie został gruntownie zniszczony w roku 104 ne przez gwałtowny pożar.

Sukcesywnie Thermae Traiani zostały zbudowane na Domus Aurea po wypełnieniu jej pomieszczeń i podłączeniu do nich dostępu. Budynek Thermae pozwolił na konserwację niektórych pomieszczeń Domus Aurea aż do naszych czasów. Od czasu odkrycia w okresie renesansu wielu artystów, którzy umieszczają swoje podpisy wysoko na ścianach, gdzie można je jeszcze zobaczyć, wpadło w jaskinie podziemnych pomieszczeń Domus Aurea, aby skopiować obrazy na sklepieniach przez światło ze świeczki.

Główny trzon Domus Aurea składa się z dwóch pięciobocznych dziedzińców, które działają jako połączenie między sektorem zachodnim i wschodnim. Pomiędzy dziedzińcami znajduje się duży ośmiokątny pokój ze sklepieniem pawilonu, które według Swetoniusza obracało się nieustannie dzień i noc.

Ściany zostały ozdobione do pewnego stopnia marmurowymi płytami, a górna część i sufity zostały ozdobione obrazami i sztukateriami mitycznych postaci (Achilles i Scirus, Ulisses i Polyphemus, Hector i Andromacha) .

Pokoje są teraz ciemne i ponure (wszystkie otwory zostały podłączone do konstrukcji termy wznoszących się powyżej), ale pierwotnie światło było dominującą cechą, gdy wszystkie pokoje były otwarte na portyku, który oferował świetny widok na dolinę z jej sztucznym jeziorem i otaczającymi ją ogrodami.