Fontanna Api (Pszczoły) została zbudowana w 1644 r. Przez Giana Lorenzo Berniniego. Pierwotnie znajdował się na rogu między Via Felice (dziś Via Sistina) a Piazza Barberini i opierał się o mały pałac należący do Nicolò Soderiniego. Służył do podlewania koni, wykorzystując wodę odprowadzoną z pobliskiej fontanny Trytona, której stał się swego rodzaju dodatkiem.

Fontanna została rozebrana w celu spełnienia wymogów ruchu drogowego w 1865 r., a jej fragmenty zostały złożone w zajezdniach gminy, gdzie pozostawały przez kilka dziesięcioleci. W 1915 r. Został przebudowany przez Adolfo Apolloni, rzeźbiarza i rzecznika sztuk pięknych gminy Rzymu, na rogu Via Veneto, nie opierając się już o budynek, ale odizolowany i wsparty na trawertynowych blokach.

Oryginalna fontanna Berniniego składała się z dużej skorupy z otwartymi zaworami. Jedna była pozioma i działała jak umywalka, druga opierała się o róg palazzo Soderini i nosiła inskrypcję poświęconą Urbanowi Ósmemu Barberiniemu (1623-1644). Trzy pszczoły, symbol rodziny Barberini, umieszczone w górnej części zawiasu nalały wody.

Nowoczesna rekonstrukcja znacznie zmieniła wygląd pomnika. Składa się z dolnej części z okrągłą i kanałową umywalką, która jest nowoczesna, podobnie jak górny zawór. Jedynym fragmentem fontanny Berniniego, który przetrwa, jest jedna z pszczół. Ponadto do pracy użyto trawertynu powstałego w wyniku wyburzenia Porta Salaria, zamiast oryginalnego marmuru Luni.

Napis został złożony przez D’Onofrio. Mówi: „Il Sommo Pontefice Urbano VIII, costruita una fontana a pubblico ornamento dell'Urbe, parte fece quest fare questo fontanile per uso dei cittadini nell'anno 1644, ventunesimo del suo pontificato” (Najwyższy Papież Urban Ósmy, po budowie) fontanna do publicznej dekoracji Wiecznego Miasta, zbudowana ta osobna fontanna dla użytku mieszkańców w roku 1644, dwudziestym jego papiestwa).