- Powrót
- Co zobaczyć
- Pałac Altemps
Opis
Pałac Altemps został zbudowany w 1477 roku przez Girolamo Riario, księcia Imoli i siostrzeńca papieża Sykstusa IV (1471-1484), w poprzednich średniowiecznych budynkach, w tym w małych domkach na tarasie, wieżach i ogrodach, prawdopodobnie tworzących jeden ufortyfikowany kompleks broniący tego odcinka nasyp Tybru.
W tej fazie budowy uczestniczyli Melozzo da Forlì, Luca Pacioli i być może Leon Battista Alberti. W 1511 roku budynek sprzedano kardynałowi Francesco Soderiniemu. Inne prace restrukturyzacyjne przeprowadzono w XVI wieku, przede wszystkim po 1524 roku, kiedy zginął kardynał Soderini, a pałac stał się domem kardynała Innocenzo Cybo. Uważa się, że Baldassarre Peruzzi pracował nad budynkiem w tym okresie.
W 1568 roku pałac kupił kardynał Marco Sittico Altemps, syn niemieckiego hrabiego Wolfganga Hohenemsa (znanego jako Altemps we Włoszech) i Chiary Medici, siostry papieża Piusa IV (1560-1565). Kardynał Marco Sittico dokonał znaczących zmian w budynku między 1577 a 1595 rokiem, w którym zmarł. Praca ta została zaplanowana przez Martino Longhi Starszego i był on odpowiedzialny między innymi za taras na dachu utworzony w rogu w kierunku Piazza S. Apollinare; taras ten był zwieńczony czterema iglicami w kształcie piramidy i przykryty kopułą zwieńczoną szalonym baranem - symbolem rodziny Altemps.
W pracach wzięło udział wielu znakomitych artystów, w tym Giacomo Della Porta, Flaminio Ponzio, Tommaso Schiratti, Girolamo Rainaldi i Onorio Longhi. Na początku XVII wieku książę Giovanni Angelo Altemps, bratanek kardynała Marco, zbudował kaplicę S. Aniceto, teatr Goldoni, uważany za jeden z najstarszych teatrów w Rzymie i bibliotekę. W kaplicy mieściły się relikwie męczennika papieża Aniceto (155-166 r.), Które znaleziono w katakumbach św. Kalistusa i udzielono przez papieża Klemensa VIII w 1603 r .; jest to jedyny przypadek papieża pochowanego w prywatnym budynku. Kaplicę ozdobili Pomarancio i Ottavio Leoni.
W 1887 roku pałac stał się własnością Stolicy Apostolskiej i stał się siedzibą Papieskiego Kolegium Hiszpańskiego. W 1982 r. Został zakupiony przez państwo włoskie i po długich pracach renowacyjnych stał się siedzibą Narodowego Muzeum Rzymskiego, w którym mieściło się to, co pozostało z kolekcji Altemps i innych ważnych kolekcji dzieł starożytnych, takich jak kolekcja Boncompagni Ludovisi, Mattei kolekcja i kolekcja Del Drago Albani.
Pałac ma plan w kształcie litery L i składa się z trzech kondygnacji: pierwsze piętro ma proste okna z rogami, drugie z oknami z balkonami, a trzecie z oknami w kształcie łuku. Budynek wieńczy gzyms i kratownice.
Twarz z widokiem na Piazza S. Apollinare ma wiele miauczących wejść, podczas gdy twarz z widokiem na Via di S. Apollinare ma główne wejście i kantonalne konstrukcje. Wejście to prowadzi na dziedziniec z arkadami otwierającymi się od strony wejścia i na przeciwległym końcu, zamkniętymi oknami z dwóch pozostałych stron, ozdobionymi herbami Altemps i Orsini. Niektóre z posągów tworzących wspaniałą kolekcję Altemps znajdują się tutaj.
W tej fazie budowy uczestniczyli Melozzo da Forlì, Luca Pacioli i być może Leon Battista Alberti. W 1511 roku budynek sprzedano kardynałowi Francesco Soderiniemu. Inne prace restrukturyzacyjne przeprowadzono w XVI wieku, przede wszystkim po 1524 roku, kiedy zginął kardynał Soderini, a pałac stał się domem kardynała Innocenzo Cybo. Uważa się, że Baldassarre Peruzzi pracował nad budynkiem w tym okresie.
W 1568 roku pałac kupił kardynał Marco Sittico Altemps, syn niemieckiego hrabiego Wolfganga Hohenemsa (znanego jako Altemps we Włoszech) i Chiary Medici, siostry papieża Piusa IV (1560-1565). Kardynał Marco Sittico dokonał znaczących zmian w budynku między 1577 a 1595 rokiem, w którym zmarł. Praca ta została zaplanowana przez Martino Longhi Starszego i był on odpowiedzialny między innymi za taras na dachu utworzony w rogu w kierunku Piazza S. Apollinare; taras ten był zwieńczony czterema iglicami w kształcie piramidy i przykryty kopułą zwieńczoną szalonym baranem - symbolem rodziny Altemps.
W pracach wzięło udział wielu znakomitych artystów, w tym Giacomo Della Porta, Flaminio Ponzio, Tommaso Schiratti, Girolamo Rainaldi i Onorio Longhi. Na początku XVII wieku książę Giovanni Angelo Altemps, bratanek kardynała Marco, zbudował kaplicę S. Aniceto, teatr Goldoni, uważany za jeden z najstarszych teatrów w Rzymie i bibliotekę. W kaplicy mieściły się relikwie męczennika papieża Aniceto (155-166 r.), Które znaleziono w katakumbach św. Kalistusa i udzielono przez papieża Klemensa VIII w 1603 r .; jest to jedyny przypadek papieża pochowanego w prywatnym budynku. Kaplicę ozdobili Pomarancio i Ottavio Leoni.
W 1887 roku pałac stał się własnością Stolicy Apostolskiej i stał się siedzibą Papieskiego Kolegium Hiszpańskiego. W 1982 r. Został zakupiony przez państwo włoskie i po długich pracach renowacyjnych stał się siedzibą Narodowego Muzeum Rzymskiego, w którym mieściło się to, co pozostało z kolekcji Altemps i innych ważnych kolekcji dzieł starożytnych, takich jak kolekcja Boncompagni Ludovisi, Mattei kolekcja i kolekcja Del Drago Albani.
Pałac ma plan w kształcie litery L i składa się z trzech kondygnacji: pierwsze piętro ma proste okna z rogami, drugie z oknami z balkonami, a trzecie z oknami w kształcie łuku. Budynek wieńczy gzyms i kratownice.
Twarz z widokiem na Piazza S. Apollinare ma wiele miauczących wejść, podczas gdy twarz z widokiem na Via di S. Apollinare ma główne wejście i kantonalne konstrukcje. Wejście to prowadzi na dziedziniec z arkadami otwierającymi się od strony wejścia i na przeciwległym końcu, zamkniętymi oknami z dwóch pozostałych stron, ozdobionymi herbami Altemps i Orsini. Niektóre z posągów tworzących wspaniałą kolekcję Altemps znajdują się tutaj.