Obecna siedziba Izby Deputowanych stoi na obszarze zajmowanym przez XV-wieczny Palazzo Gaddi. Budynek został powierzony w 1653 r. Gianlorenzo Berniniemu przez Innocentego X Pamphilija, który chciał przekazać go rodzinie Ludovisi. W 1694 r. Innocenty XII Pignatelli postanowił przekształcić go w siedzibę sądów stanowych i powierzył prace Carlo Fontanie.

W 1871 r. pałac stał się siedzibą Izby Deputowanych, ale jako niewystarczający ze względu na nowe funkcje został powiększony zgodnie z projektem Ernesto Basile, który w latach 1908-1927 dodał nowy organ zawierający przedstawić salę Parlamentu i zrealizować fasadę na Piazza del Parlamento

Główna fasada na Piazza di Montecitorio nadal zachowuje wyjątkowo wypukłe linie Berniniego (centralny korpus i boczne skrzydła są nieco wystające). Bogata w motywy scenograficzne ma naturalistyczne dekoracje typowe dla architektury barokowej, takie jak rustykalne ashary w rogu skrzydeł oraz w oknach na parterze.

Fontana dodał potrójne wejście, dwuspadową dzwonnicę i półkoliste arkady na dziedzińcu. W zgodzie z popularnym wówczas stylem wolności, Basile zbudował nową sekcję na tyłach XVII-wiecznego pałacu, z wejściem na Piazza del Parlamento.

W wnętrzu palazzo warto zwrócić uwagę na słynny „transatlantycki” korytarz obok sali zgromadzeń (ozdobiony przez Sartorio i Calandrę).