Ten most łączy Wyspę Tyberyjską z dzielnicą Trastevere. Został zbudowany około 46 pne prawdopodobnie przez Lucjusza Cestiusza i pozostawiony przez Cezara rządowi Rzymu podczas wojny z Hiszpanią. W ciągu stuleci wykonano liczne odbudowy i rekonstrukcje, a jej nazwa wielokrotnie się zmieniała.

W 365 r. został przywrócony przez cesarzy Walentyńskich, Walensa i Gratianusa, i dlatego nazwano go „mostem Gratianusa”; wtedy nazywano go „żelaznym mostem” dla ilości łańcuchów niezbędnych do zakotwiczenia kół, które wraz z maszyną używaną do ich obracania, układały się na połączonych ze sobą łodziach (ta technika była niezbędna do nadania konstrukcji zdolnej dostarczyć mąkę miasto Rzym, kiedy Vitigescut objął akwedukty, które zaopatrywały młyny nad Tybrem w 537 r.).

W 1892 r. most został częściowo przebudowany przez dodanie centralnego łuku z dwoma dużymi bocznymi łukami, ale po powodzi z 1900 r. zostały one podbite, aby ponownie otworzyć starożytny przepływ. Mierzy 85 metrów x 8, część zewnętrzna jest z trawertynu, częściowo pochodzi z teatru Marcellusa, wnętrze z tufu. Na istniejących jeszcze marmurowych parapetach można zobaczyć inskrypcję dotyczącą restauracji z 1892 roku.