- Powrót
- Co zobaczyć
- Porta San Giovanni
Opis
Porta San Giovanni to brama w Aurelian Wall of Rome, Włochy, nazwana na cześć pobliskiej bazyliki San Giovanni in Laterano.
Składa się z pojedynczego wielkiego łuku zbudowanego dla papieża Grzegorza XIII w „operze operacyjnej” Giacomo della Porta lub, jak twierdzono, Giacomo del Duca, który współpracował z Michałem Aniołem przy Porta Pia. Zamieszanie wynika z faktu, że chronologia epoki mówi tylko o sławnym architektu zwanym Giacomo. Popularna tradycja upiera się, że architektem była Della Porta, ponieważ umarł w tłumie przy bramie, „którą zbudował” z gwałtownej niestrawności wywołanej przez melony i arbuzy, wracając z wycieczki do Castelli Romani.
Zainaugurowany w 1574 roku, został wymuszony przez reorganizację całego obszaru Laterańskiego, aby ułatwić ruch do iz południowych Włoch. Jego otwarcie doprowadziło do definitywnego zamknięcia sąsiedniej i bardziej imponującej Porta Asinaria, daty Aurelian, która przez lata 1570-te okazała się niezdolna do utrzymania tak wysokiego poziomu ruchu i prawie bezużyteczna ze względu na stopniowe podnoszenie poziomu drogi sąsiadującej.
Jego projekt jest pomyślany bardziej jako wejście do willi niż jako dzieło obronne, brak bocznych wież, wałów i murów obronnych, a zamiast tego oznaczony wyraźną boniowaniem i prostym dekoracyjnym schematem złożonym z dużego brodata głowa na szczycie łuku po zewnętrznej stronie.
Droga prowadzi do via Campana (obecnie Via Appia Nuova), która przez pierwsze 3 mile podąża drogą starożytnej Via Asinaria, a następnie Via Labicana. Przypuszcza się, że nazwa via Campana pochodzi zarówno z ostatecznego przeznaczenia Kampanii na drodze, jak i z rzymskiej Campagny, przez którą biegnie.
Oprócz wydarzeń historycznych i militarnych na swoich płaskorzeźbach, Porta San Giovanni jest związana z popularnymi rzymskimi tradycjami, obecnie prawie całkowicie zniknęła, zwłaszcza ta dotycząca „Notte di San Giovanni”, 23 czerwca, „ notte delle streghe ”, z dużym festiwalem. Zgodnie z legendą tamtej nocy duch Herodiady, która przekonała męża Heroda Antypasa do ścięcia głowy Jana Chrzciciela, organizuje sabat czarownic na łąkach na Lateranie - aby je przepędzić, Rzymianie zorganizowali wielką imprezę z grzechotkami i fajerwerkami . „Notti di S. Giovanni” zawsze charakteryzował się zwyczajem zjadania ślimaków, których rogi symbolizowały niezgodę (znaczenie tradycji jest znacznie nowsze) - zjedzone ślimaki zakopują więc w żołądku wszystkie argumenty i urazy, które miały zgromadzone w poprzednim roku, nadając zwyczajowi znaczenie pojednania.
Nowoczesna dzielnica Appio-Latino, obecnie poza bramą, została założona w 1926 r. przez wyburzanie i budowanie domów, domków, winnic, zajazdów i łąk. Aby utrzymać żywotność bramy, również w 1926 r. Fornici zostały otwarte po bokach, co można zobaczyć do dziś.
Składa się z pojedynczego wielkiego łuku zbudowanego dla papieża Grzegorza XIII w „operze operacyjnej” Giacomo della Porta lub, jak twierdzono, Giacomo del Duca, który współpracował z Michałem Aniołem przy Porta Pia. Zamieszanie wynika z faktu, że chronologia epoki mówi tylko o sławnym architektu zwanym Giacomo. Popularna tradycja upiera się, że architektem była Della Porta, ponieważ umarł w tłumie przy bramie, „którą zbudował” z gwałtownej niestrawności wywołanej przez melony i arbuzy, wracając z wycieczki do Castelli Romani.
Zainaugurowany w 1574 roku, został wymuszony przez reorganizację całego obszaru Laterańskiego, aby ułatwić ruch do iz południowych Włoch. Jego otwarcie doprowadziło do definitywnego zamknięcia sąsiedniej i bardziej imponującej Porta Asinaria, daty Aurelian, która przez lata 1570-te okazała się niezdolna do utrzymania tak wysokiego poziomu ruchu i prawie bezużyteczna ze względu na stopniowe podnoszenie poziomu drogi sąsiadującej.
Jego projekt jest pomyślany bardziej jako wejście do willi niż jako dzieło obronne, brak bocznych wież, wałów i murów obronnych, a zamiast tego oznaczony wyraźną boniowaniem i prostym dekoracyjnym schematem złożonym z dużego brodata głowa na szczycie łuku po zewnętrznej stronie.
Droga prowadzi do via Campana (obecnie Via Appia Nuova), która przez pierwsze 3 mile podąża drogą starożytnej Via Asinaria, a następnie Via Labicana. Przypuszcza się, że nazwa via Campana pochodzi zarówno z ostatecznego przeznaczenia Kampanii na drodze, jak i z rzymskiej Campagny, przez którą biegnie.
Oprócz wydarzeń historycznych i militarnych na swoich płaskorzeźbach, Porta San Giovanni jest związana z popularnymi rzymskimi tradycjami, obecnie prawie całkowicie zniknęła, zwłaszcza ta dotycząca „Notte di San Giovanni”, 23 czerwca, „ notte delle streghe ”, z dużym festiwalem. Zgodnie z legendą tamtej nocy duch Herodiady, która przekonała męża Heroda Antypasa do ścięcia głowy Jana Chrzciciela, organizuje sabat czarownic na łąkach na Lateranie - aby je przepędzić, Rzymianie zorganizowali wielką imprezę z grzechotkami i fajerwerkami . „Notti di S. Giovanni” zawsze charakteryzował się zwyczajem zjadania ślimaków, których rogi symbolizowały niezgodę (znaczenie tradycji jest znacznie nowsze) - zjedzone ślimaki zakopują więc w żołądku wszystkie argumenty i urazy, które miały zgromadzone w poprzednim roku, nadając zwyczajowi znaczenie pojednania.
Nowoczesna dzielnica Appio-Latino, obecnie poza bramą, została założona w 1926 r. przez wyburzanie i budowanie domów, domków, winnic, zajazdów i łąk. Aby utrzymać żywotność bramy, również w 1926 r. Fornici zostały otwarte po bokach, co można zobaczyć do dziś.