Nazwa Porticus Aemilia pochodzi od cenzorów L. Aemiliusa Lepidusa i L. Aemiliusa Paulusa, którzy zbudowali go w 193 roku pne. Jest to szeroki kompleks magazynów zbudowanych w celu przechowywania towarów, które przybyły do ​​Rzymu przez rzekę Tyber i zostały rozładowane w pobliskim porcie rzecznym, zgodnie z nowoczesną dzielnicą Testaccio.

Wyglądał jak olbrzymia szopa o długości około 1660 stóp i szerokości 200 stóp, podzielona wewnętrznie przez 294 filary na siedem naw, stopniowo opadająca dwa na dwa w kierunku rzeki Tybru i przykryta sklepieniem kolebkowym.

Budynek był ściśle połączony z portem rzecznym wybudowanym pod koniec III wieku pne i znajdował się w strefie za Emporium, dużym rynkiem towarów.

Był to największy komercyjny budynek, jaki kiedykolwiek zbudowali Rzymianie, wynikający również z Forma Urbis Severiana i najstarszy przykład w Rzymie budynku zrealizowanego techniką „opera incerta”. Ruiny jego struktur są nadal widoczne między via Rubattino i przez B. Franklin w dzielnicy Testaccio.