Mały kościółek poświęcony jest San Giorgio, którego pozostałości znajdują się pod ołtarzem. Prawdopodobnie pochodzi z C. VI i został odbudowany pod pontyfikatem Leona II pod koniec C. VII. Swoją nazwę zawdzięcza „Velabrum”, bagnie rzecznemu, na którym rzekomo Faustolo znalazł Romolo i Remo. Często zalewany wodą, zawsze był przywracany do pierwotnego wyglądu.

Przed fasadą, po której wznosi się potężna romańska dzwonnica z 1100 r., znajduje się portyk z czterema kolumnami z kapitelami jońskimi i solidnymi pilastrami kątowymi z cegły, zakończonymi marmurową dekoracją z ukośnymi kwadratami .

Wnętrze ma podwójny rząd marmurowych i granitowych kolumn o różnej proweniencji, które dzielą go na trzy nawy. Niestety wiem, że przeszedł atak, który zniszczył go prawie całkowicie w 1993 r., Kościół został przywrócony do pierwotnej świetności. W dniu 6 lipca 1996 r. W rzeczywistości został całkowicie odnowiony i ponownie otwarty po trzech latach prac.