Postać San Filippo Neri, „Apostolo di Roma”, kanonizowana w 1622 roku, jest historycznie związana z kościołem S. Maria in Vallicella. W 1548 roku Filippo Neri, zdefiniowany przez lud „Pippo buono”, założył Confraternita dei Pellegrini e dei Convalescenti, którego celem było udzielenie pomocy potrzebującym pielgrzymom, którzy przybyli do Rzymu. W uznaniu dla jego wysiłków, Gregorio XIII podarował mu kościół Santa Maria in Vallicella jako dar, który jest już udokumentowany jako C. XII (tzw. Na obecność basenu).

Przebudowa kościoła (która nadała mu definicję Chiesa Nuova), rozpoczęta w 1575 r. przez Pietro Bartoliniego z Città di Castello, trwała do 1583 r. z Martino Longhi il Vecchio. W 1599 roku kościół został konsekrowany, a fasada została ukończona na początku XVII wieku, zgodnie z modelem Chiesa del Gesù. Fasada, ukończona w 1605 r., Składa się z dwóch rzędów połączonych w korynckie paski pilastrowe. W dolnej części centralny portal otwiera się obok kolumn i mniejszych portali. W górnej kolejności znajduje się okno z balustradą pośród kolumn podtrzymujących wygięty tympanon. Po bokach znajdują się dwie nisze z posągami San Girolamo i San Gregorio Magno.

Wnętrze, z trzema nawami i sklepionym zadaszeniem, prezentuje dużą centralną salę, po której znajdują się komunikujące się kaplice. W pokrywie głównej kopuły i apsydy głównej nawy znajdują się freski Pietro da Cortona. Ołtarz zdobi arcydzieło Rubensa „Angeli in Venerazione della Madonna” (1608), a obraz obejmuje stare płótno Vergine con Bambino; Rubens wykonał również dwa boczne płótna przedstawiające „SS. Gregorio Magno, Mauro e Papia ”i SS. Domitilla, Nereo i Achilleo ”(1608).

Na lewo od presbiterium znajduje się kaplica poświęcona SanFilippo Neri, bogata w cenne marmury, kamień półszlachetny i masę perłową. W zakrystii, która została przeprowadzona w 1629 r., Znajduje się także dzieło Pietroda Cortona, Alessandro Algardi, Guido Reni, Guercino.