Najważniejsza i imponująca świątynia w starożytnym Rzymie była poświęcona Triadzie Kapitolińskiej: Jowiszowi, Junonie i Minerwie. Został założony przez pierwszego króla Etrusków Tarquinio Prisco i kontynuowany przez Tarquinio il Superbo. Jego odsłonięcie nastąpiło dopiero w pierwszych latach Republiki w 509 pne pod Orazio Pulvillo.

Wielkość budynku (około 53 x 63 m) czyni go największą świątynią toskańską, jaką kiedykolwiek zbudowano. Fasada i dwie strony miały sześć kolumn rozmieszczonych na trzech liniach, strona końcowa była ślepa. Na szczycie frontonu znajdowała się kwadryga, również wykonana z terakoty, dzieło etruskiego rzeźbiarza Vulca, który prawdopodobnie jest autorem słynnego Apollo di Veio przechowywanego w Muzeum Villa Giulia.

W 296 rpne terrakotowa kwadryga została zastąpiona brązową, może dziełem braci Ogulnii, tym samym, który mógł zrobić kapitolinę Lupa (wilczyca Kapitolińska). Kultowa statua, prawdopodobnie inspirowana dziełem Zeusa w Olimpii, dziełem Fidii, została wykonana przez greckiego rzeźbiarza Apolloniosa. Kopię Triady Kapitolińskiej można zobaczyć w Muzeum Palestriny. Budynek został odrestaurowany wiele razy, z czego jeden pod Silla.

Archaiczna świątynia została zniszczona przez wiele pożarów, a następnie odbudowana w marmurze. Niektóre monety i relief Marco Aurelio, obecnie w Muzeum Kapitolińskim, które przedstawia cztery kolumny z przodu, dają obraz ostatniej fazy świątyni. Wiadomo ponadto, że dach był pokryty złotymi listkami, usunięty przez najazdy barbarzyńskie.

Niedawne wykopaliska wykonane w Giardino Romano wewnątrz Palazzo Nuovo ujawniły wielką część piwnicy świątyni, którą tworzą kwadratowe bloki gossan.