Zbudowane przez Caracalla między 212 a 217 ne nadal są dobrze zachowane. Termy, które miały pojemność ponad 1500 osób, zostały odnowione przez Aureliano, Diocleziano i Teodorico. Zatrzymali się po 537 roku po oblężeniu Rzymu w imieniu przywódcy Gotów, Vitige, który złamał akwedukty, aby powstrzymać dopływ wody do miasta. Przedstawiają roślinę podobną do łaźni termalnych Traiano. Po obu stronach centralnego korpusu znajduje się szereg pomieszczeń rozmieszczonych w zwierciadlany sposób, podzielonych przez pokoje rozmieszczone na osi centralnej, na które składają się calidarium, wanna z ciepłą wodą, tepidarium, pokój bazylikowy i duże zimno basen wodny (natatio), z którym zakończyły się kąpiele. Wejście było blisko basenu, potem ludzie poszli do garderoby (apodyterium), a następnie do dużej sali gimnastycznej, która była połączona z różnymi pokojami z wannami. Następnie osiągnięto calidarium, duży okrągły pokój, który miał dach z kopułą; duże okna pozwalają słońcu ogrzać temperaturę od rana do zachodu słońca. Pośrodku musiała znajdować się okrągła wanna, podczas gdy mniejsze znajdowały się między filarami, na których znajdowała się kopuła. Można było podążać tą samą trasą aż do wanny z ciepłą wodą z przeciwnej strony budynku, która była dokładnie identyczna. Podziemne kąpieliska termalne są bardzo interesujące, jest wiele pokoi, w których wszystkie usługi zostały załatwione, aby wszystko działało idealnie, w jednym z tych pomieszczeń zainstalowano mitreo, największe w Rzymie. Podczas wykopalisk, od XVI wieku, znaleziono wiele dzieł sztuki, takich jak trzy słynne rzeźby „farnesiane” (byk, flora i Herkules), które są obecnie w Muzeum Narodowym w Neapolu i dwa duże granitowe baseny, które są teraz na Piazza Farnese w Rzymie.