Umieszczone na szczycie Colle Oppio łaźnie termalne zostały zbudowane przez Traiano w 109 roku ne na podstawie projektu Apollodoro di Damasco, najsłynniejszego architekta tamtej epoki. Wiadomo, że te kąpiele termalne, również używane przez kobiety, były nadal używane w IV i V wieku. Konstrukcja znajdowała się na powierzchni prawie jednego kilometra kwadratowego, po południowej stronie wzgórza, na tarasie, który był częściowo na Domus Aurea. Na chodzącej części łaźni termalnych duża obudowa z exedrą obejmowała zielony obszar, w centrum którego znajdował się rzeczywisty budynek termalny z pomieszczeniami zwierciadlanymi po stronie osi centralnej. Różne kolosalne ruiny kompleksu termalnego nadal mogą być widoczne w dzisiejszych czasach: z zewnętrznej obudowy nadal zachowane są NE, SW i część SEedrae SE, z wyjątkiem wielkiego centralnego salonu po stronie SW, który nadal jest doskonale zachowany na niższym poziomie . Ruiny Ned exedra zachowały się w piwnicach budynków przy Via w Selci 79b. Z centralnego korpusu znajduje się część konstrukcji wewnątrz parku: exedra i wschodnia sala gimnastyczna, absyda pomieszczenia po południowej stronie i część muru bazyliki ponownie wykorzystywana jako dom myśliwski przez rodzinę Brancaccio.